Silverwing VS Σκύλος σημειώσατε Χ

Εναλλακτικοί τίτλοι :

Από πρόβατο το περίμενα, από σκύλο μου 'ρθε.


Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη....


Το στόρυ σε ανάλυση:



Ξημερώματα, πριν ανατείλει ο ήλιος. Περιοχή με συχνές διελεύσεις προβάτων στην οποία πολλές φορές στο παρελθόν έχω γλυτώσει στο παρά τσακ.
3ος εναλλακτικός τίτλος δηλαδή :
Επανάληψη μητήρ πάσης μαθήσεως, γιοκ, ντουβάρ  .


Κινούμενος με εξωφρενική ταχύτητα μεταξύ 60 και 70 χλμ / ώρα, εντός κατοικημένης περιοχής, με το μυαλό μου κολλημένο στη σκέψη "μ@λ@κ@ με πολλά πας, κόψε λιγάκι" αλλά με τη σκέψη να μην προωθείται στους κατάλληλους μύες, συνάντησα το δύσκολο σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες που λέγεται "επερχόμενη σύγκρουση με σκύλο".


Ο γόνος κάποιας ή κάποιου γερμανικού ποιμενικού που τσιλιμπούρδισε κάποτε με αγνώστου ράτσας σκύλου, βρέθηκε μπροστά μου ακριβώς τη στιγμή που βγαίνοντας από τη κατοικημένη ζώνη άνοιγα το γκάζι στην έξοδο μιας ελαφριάς δεξιάς στροφής.

Κάδος κάλυψης -απόκρυψης σκύλου κομμάντο

Ο συμπαθητικότατος κατά τα άλλα κύων δε, ήτο προσεκτικά καμουφλαρισμένος από έναν μπλε κάδο ανακύκλωσης και εμφανίστηκε μπροστά μου στα 2-3 μέτρα. Το πως έκοψα και δεν έσκασα πάνω του με όλα τα 70χλμ/ώρα ή και περισσότερα είναι ένα θαύμα.


Τα δέκατα του δευτερολέπτου που χρειάστηκαν για να συνειδητοποιήσω ότι το σκυλάκι περνούσε το δρόμο ρεμβάζοντας χαλαρά, κόστισε χρόνο και απόσταση μέχρι να πατηθούν τα φρένα. Το άγιο σύστημα αντιμπλοκαρίματος των τροχών με συνδυασμένη πέδηση βέβαια έκανε τη δουλειά του με το παραπάνω, καθώς παρόλο το φθαρμένο εμπρός ελαστικό (που αύριο πήγαινε για αλλαγή προγραμματισμένα) η επιβράδυνση και η αλλαγή κατεύθυνσης ήταν αρκετή ώστε ο άτυχος αφηρημένος να δεχθεί ένα γερό χτύπημα στο αριστερό του κWλομέρι και εγώ να καταφέρω να παραμείνω όρθιος για τα επόμενα μέτρα που χρειάστηκαν για να ακινητοποιηθώ.


Ο εμπρός τροχός βέβαια κοσκίνιζε επικινδύνως. Ξεκαβαλλώντας από τη μηχανή, γυρνάω προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω το θέαμα ενός αιμόφυρτου ζωντανού, που θα έπρεπε να βγάλω από τη μιζέρια του και το βάσανό του με γυμνά χέρια. Όμως ο μόρτης είχε ήδη εξαφανιστεί από προσώπου γης, μακάρι να είναι καλά, δεν τον έβλεπα πουθενά. Ας ελπίσω ότι δεν του έσπασα τίποτα και θα τη βγάλει με μώλωπες.

Πιο κάτω, στην άκρη του δρόμου όμως, βρήκα και την αιτία του προσωρινού κοσκινίσματος. Το εμπρός φτερό μου. Το μισό βέβαια, καθώς το άλλο μισό ήταν ακόμη στη θέση του. Το μάζεψα από κάτω, το έριξα στη βαλίτσα και ξανακαβάλλησα ελπίζοντας ότι δεν υπάρχει άλλο πρόβλημα στο μπροστινό σύστημα και βρίζοντας από μέσα μου (κι απέξω μου να πω την αλήθεια) για τα νέα έξοδα που πρόσθεσα στον λογαριασμό μου διαπίστωσα πως έφτανα στη δουλειά μου στην ώρα μου και ολόκληρος.


Ένας γκαντεμοδιάολος προχθές μου έλεγε να μην αφήνω loose ends γιατί εμείς που καβαλλάμε, κάθε φορά που το κάνουμε μπορεί να είναι και η τελευταία μας (πες μου ρε και 5 αριθμούς από το 1 ως το 45 σήμερα !!!  ).


Εμένα ευτυχώς δεν ήταν αυτή και είμαι εδώ για να τα γράφω, αλλά η διάθεσή μου αυτόματα έφτιαξε και αντί να σκέφτομαι το κόστος επισκευής, σκεφτόμουν πόσο τυχερός στάθηκα. Και πόσο πιο τυχερός ήμουν τόσες άλλες φορές που δεν βιαζόμουν και δεν πήγαινα με αυτά τα 10 ή 20 χλμ επιπλέον και απλά είχα κόψει ή σταματήσει πριν το κίνδυνο.