Dexter Morgan η συνέχεια...

Ξεκινάει όπoυ νά 'ναι η επόμενη σαιζόν, καιρός να μοιραστώ τις σκέψεις ενός καλού ηλεκτρονικού φίλου για τη σειρά :

Η ιστορία του κουτάκια που έγινε μηχανόβιος part 4

Άντε γιατί το παρατήσαμε πολύ το θέμα...

...και ήρθε η μεγάλη μέρα. Εξετάσεις λοιπόν. The moment of truth. Αγωνία, σφίξιμο στο στομάχι, αναμνήσεις από τα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια. Ζέστη και ιδρώτας, αλληλοπειράγματα και φιλοφρονήσεις μεταξύτων υποψηφίων. Επανάλληψη των βασικών θεωρητικών από τον Αρχικαθηγηταρά. Τι θα γίνει ρε μάστορα, θα έρθουνε εξεταστές ή θα φάμε τη μέρα μας;

Γεια σου Βασίλη

Σκοπός αυτού του μπλογκ δεν είναι να δημοσιεύονται επικήδιοι. Εκτός ειδικών περιπτώσεων πάντα.

Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα βράδυ που βλέπαμε με τον αδερφό μου αν το θυμάστε "Το θέατρο της Δευτέρας". Είχε λοιπόν ένα θεατρικό με τον Τσιβιλίκα, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από συντελεστές, με το οποίο ακόμα πρέπει να πονάει η κοιλιά μου από τα γέλια. Κλασσικός πανικός, ο Βασίλης ως μπάτλερ, είχε αλλάξει ρόλους με το αφεντικό του για χάρη μιας κοπελιάς αλλά τα είχε χαμένα καθώς το αφεντικό του φυσικά δεν θα ξεπόρτιζε βραδυάτικα να του φέρει αυτό που είχε ζητήσει η κορασίδα και γυρνάει και της λέει καθώς αποφάσιζε και καλά να πάει ο ίδιος μη κάνει λάθος ο χαζός υπηρέτης του:

"Δεν θα γυρίσω να αργήσω"

Γεια σου Βασίλη και καλό ταξίδι.

...δεν καναμε τιποτα...

Όπως το δημοσίευσε "φίλος", απείραχτο. Όσο μας παίρνει ακόμα η αναδημοσίευση :


"...δεν καναμε τιποτα... καθομασταν και συζητουσαμε απλως, ηρεμα και ειρηνικα, ουτε καν συνθηματα λεγαμε... και μας ψεκασανε..."

Αυτην την προταση επαναλλαμβανε συνεχως στο μετρο, με βλεμμα στο απειρο ως αλλος τροφιμος ψυχιατρειου, ενας καλοβαλμενος και αρκουντως Β.Π. ντυμενος μεσηλικας κυριος, που συνοδευοταν απο την ασορτι συζυγο του. Εμοιαζε να εχει καταρρευσει μεσα του μια πολυ βασικη αρχη στα πιστευω του, σαν να ειχε δει τον Χριστο βαπορακι π.χ. η σαν να βιωσε απο πρωτο χερι την καταλυση της δημοκρατιας που πιστευε μεχρι προτινως οτι εφαρμοζοταν στη χωρα του.

Αφιερώστε 7 λεπτά από τη ζωή σας

Tom Waits - God's Away On Business

Όποτε ακούω αυτή τη φωνή, θυμάμαι τη πρώτη φορά που άκουσα Tom Waits. Η εικόνα που δημιουργήθηκε στο μυαλό μου, δεν ήταν άλλη από αυτή ενός Luis Amstrong type, που είχε μια πιο σύγχρονη εκδοχή και πιο τρελό στίχο. Βλέπετε, τότε δεν είχαμε βίντεο κλιπ και ίντερνετ, η μορφές των καλιτεχνών που δημιουργούσαμε στο μυαλό μας βασίζονταν στα ακούσματά μας κυρίως.

Το σοκ ήρθε όταν (στο ποπ και ροκ ήτανε;) είδα τη φωτογραφία του.

Απολαύστε τώρα ένα αγαπημένο τραγούδι, που ένας "φίλος" έχει μόνιμα στην υπογραφή του και κάθε φορά που έχω ήχο στον υπολογιστή, το τρέχω και το ακούω.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΟ

Οι ώρες που περνάει κάποιος σε ένα περίπτερο είναι πολύ βαρετές. Γίνονται χειρότερες όμως όταν έχεις τη πρωϊνή βάρδια και πρέπει να το ανοίξεις. Ο Μπάμπης είχε ζητήσει από τη γυναίκα του να ξυπνάει μαζί του, να φτιάχνουν καφέ, να τσιμπολογάνε κανά πρόχειρο πρωϊνό στο σπίτι  και να έρχεται μαζί του να τον βοηθά στο άνοιγμα.

Ξεκλειδώνοντας λοιπόν το ψυγείο των αναψυκτικών χασμουρήθηκε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να του πέσουν τα κλειδιά στα πλακάκια του πεζοδρομίου και καθώς έσκυψε  για να τα πιάσει βρίζοντας, χτύπησε το κεφάλι του στη γωνιά ενός σταντ περιοδικών.