Γουβ γαβ αγαγάβ.

Εναλλακτικός τίτλος :

Η άλλη άποψη.

(απόδοση στα Ελληνικά : Νίκος Γούλφμανιδάκης)

"Ήταν ένα πρωϊνό όπως όλα τα άλλα. Είχα ξυπνήσει στην ώρα μου πριν χαράξει και είχα ξεκινήσει τη πρωϊνή μου βόλτα για να κάνω την ανάγκη μου απέναντι από το σπίτι μου, στους αγαπημένους μου θάμνους. Τεντώθηκα νωχελικά και χασμουρήθηκα, αλλά φαγητό δεν βρήκα στο πιατάκι μου για να τσιμπίσω. Κάθε πρωί κοιτάω για φαγητό, άσχετα αν δεν υπάρχει ποτέ, είναι μια συνήθεια που δεν μπορώ να κόψω από τότε που ήμουν μικρός.

Αποφάσισα λοιπόν να συνεχίσω τη ρουτίνα μου και πέρασα έξω από το κήπο, ανάμεσα από το φράχτη και το τοίχωμα του διπλανού σπιτιού, από το άνοιγμα που με τόσο κόπο και υπομονή είχα δημιουργήσει το τελευταίο διάστημα. Γρατσουνίστηκα λίγο από ένα αγκάθι στο πλευρό, αλλά δε με ενόχλησε τόσο πολύ, είχε ξαναγίνει αρκετές φορές και είχα πια συνηθίσει.

Αφουκράστηκα την ησυχία. Απολαυστική όπως πάντα. Προχώρησα προς το δρόμο αλλά η φούσκα μου κόντευε να σκάσει. Αποφάσισα να την χαλαρώσω λίγο, δίπλα από ένα μεγάλο  κουτί, που κατά ένα περίεργο τρόπο κάθε πρωί ήταν άδειο αν και όλη μέρα οι γείτονες το γέμιζαν με κάθε λογής λιχουδιές που δεν με άφηναν να καταβροχθίσω.

Σήκωσα το αριστερό μου πόδι και....ααααχχχ! Επιτέλους αισθανόμουν πάλι αυτήν την αίσθηση της ανακούφισης που δεν περιγράφεται με γαυγίσματα. Αφού σκέπασα με προσοχή το αποτέλεσμα πετώντας χώμα με τα πόδια μου, κίνησα να περάσω στην απέναντι πλευρά του δρόμου για να βρω που θα αδειάσω και το άλλο, το χοντρό μου φορτίο.

Δεν έκανα όμως πάνω από πέντε βήματα και αντιλήφθηκα στα αριστερά μου ένα τρομακτικό θέαμα. Ένα εκτυφλωτικό φως με σημάδευε και ένα στρίγλισμα συνοδευόμενο από ένα ήχο ¨τρρρρρρρρρρρ¨ ακουγόταν δυνατά. Πριν καλά καλά καταλάβω τι έγινε, ένας οξύς πόνος διαπέρασε το αριστερό μου κWλομέρι και τινάχτηκα ένα - δυο μέτρα μακρύτερα κάνοντας τούμπες. Ούρλιαξα από το ξάφνιασμα και τον πόνο και με δυσκολία σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω κουτσαίνοντας πάλι προς το σπίτι μου και τη ασφάλειά του.

Κοίταξα λίγο προς τα πίσω μου πριν περάσω μέσα από το άνοιγμα και είδα αυτόν τον άνθρωπο να σταματάει και να κατεβαίνει από το διαβολικό του μηχάνημα και τρέχοντας να κατευθύνεται προς το σημείο που έπεσε πάνω μου. Προφανώς είχε τσατιστεί πολύ και από τις φωνές του κατάλαβα ότι ήθελε να με βρει για να με αποτελειώσει. Κρύφτηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και άρχισα να γλύφω τις πληγές μου.

Στις επόμενες μέρες, θα τον παραφυλάξω το μπ00στη και άμα το πετύχω αφηρημένο θα του αρπάξω το πόδι και θα τον ξαπλώσω κάτω σε χρόνο γαβ τε."

Αφιερωμένο στο παρολίγον θύμα μου με ευχές να είναι καλά στην υγεία του.

Σταμάτησα ρε φιλαράκι αλλά είχες εξαφανιστεί, τι άλλο να έκανα;