Germain's Special latakia flake

Το πρώτο μου καθαρό λατάκια και μάλιστα σε flakes. Μάλλον είμαι τυχερός, καθώς διαβάζοντας διάφορες κριτικές μοιάζει σαν όντως καλή επιλογή.

Phantom Antichrist

Ξύπνησα μια μέρα και ξαφνικά ήταν ξανά η δεκαετία του '80 αλλά με βελτιωμένες παραγωγές.

Dunhill EARLY MORNING PIPE

Μπορεί να φταίει η απειρία μου, μπορεί και ότι τις προηγούμενες μέρες κάπνιζα τον Sherlock Holmes που μάλλον τελικά δεν ήταν για τα γούστα μου.

Ο νέος είναι ωραίος

Νέος στο κάπνισμα πίπας, καθώς προσπαθώ να αποχωριστώ (δυστυχώς ακόμη) το τσιγάρο απο τη ζωή μου.
Εδώ λοιπόν θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα των καπνών που έχω δοκιμάσει μέσα από μια βαθμολογία, πολύ υποκειμενική όμως.
Ούτως ή άλλως οι καπνοί που θα παρουσιάζονται, όλο κι από κάποια άλλη κριτική θα έχουν επιλεχθεί για να δοκιμασθούν.

Να εξηγήσω τώρα τις κατηγορίες της βαθμολογίας που θα δίνω:

1. Άρωμα ανοίγματος συσκευασίας: Καταρχήν, το άρωμα που έχει η συσκευασία όταν την             ανοίγεις. Η αρχή είναι το ήμισι του παντός.
2. Άρωμα καπνίσματος: Μετά, το άρωμα που έχει το κάπνισμά του, η αίσθηση που σου αφήνει στη μύτη.
3. Γεύση / Βαρύτητα: Το πόσο βαρύς και "μπουχτιστικός" είναι.
4. "Απόλαυση" καπνίσματος: Κατα πόσο απλαμβάνω το κάπνισμά του. Εντελώς υποκειμενικό και προσωπικό κριτίριο.
5. Ταχύτητα καύσης: Πόσο γρήγορα καίγεται και τελειώνει. Αν σε αφήνει δηλαδή στα "κρύα του λουτρού" με την ανάγκη να ξανακαπνίσεις.
6. Άρωμα χώρου: Τι άρωμα αφήνει στο χώρο. Τι αισθάνεσαι όταν μπεις ξανά στο δωμάτιο που πριν κάπνισες.
7. Γυναικεία γνώμη: Η γνώμη της παντόφλας (γελάτε, γελάτε, μετράει αν πρόκειται να έχετε παρέα).
8. Μ.Ο.: Ένας μέσος όρος όλων των προηγουμένων. Θα έλεγα η τελική κριτική του.
9. Χρήση: Σε ποια κατάσταση πρέπει να είστε και είναι η ιδανική για να τον απολαύσετε.
10. Παρατηρήσεις: Και τέλος, οι τυχόν ιδιαιτερότητες του.

Προφανώς όλα αυτά είναι υποκειμενικά και θα υπάρχει ενημέρωση όσο αποκτώ περισσότερη εμπειρία και η άποψή μου αλλάξει για οποιονδήποτε λόγο.

Καλή ανάγνωση τσιμπουκλήδες.

Η ημέρα που πέθανα

Φαντάρος. Και τι φαντάρος, πεζοναύτης. Ειδικές δυνάμεις παρακαλώ. Και όχι απλά πεζοναύτης, η μάνα του λόχου. Επιλόχας ναούμ. Ευθύνες αλλά και έξοδοι. Πολύ δουλειά αλλά και αραλίκι στο γραφείο με καφέ όχι από το καψιμι, αλλά από το καφετζή του Δοίκα. Ζωή χαρισάμενη, όταν δε παίρναμε τα βουνα.
Αλλά και όταν τα παίρναμε, ήταν ωραία να οδηγείς και όχι να σε τραβολογάνε. Ωραία πέρασα στο φανταριλίκι μου, δε το κρύβω. Τουλάχιστον το περισσότερο καιρό.

Υπήρξαν όμως και κάποιες στιγμές που ήταν πραγματικά lifechanging. Όπως η σχέση μου με έναν πενταετή επυ, πιτσιρικά (ήμουν 25 ήταν 20) και καρακαυλωμένο. Με τη πουλάδα του και ουκ του και τα όλα του. Με συμπαθούσε πολύ. Και εγώ τον συμπαθούσα. Ήταν μια από τις περίεργες εκείνες σχέσεις που ο "κατώτερος" πνευματικά είχε θέση ισχύος απέναντι στον "ανώτερο". Σπουδαγμένος βλέπεις εγώ, καλλιτέχνης παράλληλα (ακόμη πίστευα ότι θα βγάζω το ψωμί μου ως κιθαρωδός σε εναλλακτικά μουσικά σχήματα), παιδί της πιάτσας αυτός, με μεγάλη καρδιά.

Όμως. Η αγάπη του για το ρόλο του και η προσπάθειά του να με "εκπαιδεύσει" και να "καταλάβω" πόσο σημαντικά είναι εγώ και αυτό που κάνω είχαν περίεργες καταλήξεις.

Η μια από αυτές έγινε τη μέρα που πέθανα.

Φιλοσοφία του κWλου

Με αφορμή ένα σχόλιο μου εδώ και τις απαντήσεις σε αυτό, καθώς δεν θέλω να καταχραστώ της φιλοξενίας του αγαπητού Τέκιου για να αναπτύξω τη σκέψη μου και τις αμπελοφιλοσοφίες μου, θα τα γράψω εδώ και όποιος διαβάσει, διάβασε.

Τι είναι το σωστό; Ποιος μπορεί να ορίσει ποιο είναι το σωστό; Όπως έγραψα και εκεί επακριβώς :

«Σωστό είναι πάντοτε αυτό που ορίζουν ως σωστό αυτοί που έχουν τη δύναμη να το ορίσουν, ακόμα και αν δεν το πιστεύουν οι ίδιοι. Κάτι σαν το κανόνα του χρυσού του ανεκδότου, “’Όποιος έχει το χρυσό φτιάχνει και τους κανόνες”. Από την άλλη, σωστό είναι πάντα αυτό που νομίζω εγώ και ας έχω αντίθετη άποψη με όοοολους τους άλλους.

Το θέμα είναι ότι όταν ζεις εντός μιας κοινωνίας, η ανάγκη του να γίνεις αποδεκτός και συνεργάσιμος σε κάνει είτε να αποδέχεσαι, είτε να υποκρίνεσαι ότι αποδέχεσαι και ακολουθείς τους “γενικούς” κανόνες του στενού ή ευρύτερου περιβάλλοντός σου.»