CAPRICA ή αλλιώς τόλμη και γοητεία με ενδιαφέρον

Τη τελείωσα λοιπόν τη σειρά. Τη ξεκίνησα πριν κανά χρόνο και με δυσκολία εύρεσης χρόνου κατάφερα προχθές να δω και το τελευταίο επεισόδιο.

"Αποθέωσις" σου λέει.

Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε πολύ υπομονή για να τη παρακολουθήσω. Το πρώτο επεισόδιο - ταινία, καπάκι μετά το τέλος του BSG ήταν πολύ υποσχόμενο. Και η αναμονή για να ξεκινήσει η σειρά, πολύ γλυκιά.

Αλλά οι σεναριογράφοι μάλλον δεν είχαν υπολογίσει καλά. Ένα project με τόσο φανατικό κοινό έπρεπε να βρει τρόπους να κρατήσει το ενδιαφέρον με διαφορετικό τρόπο. Η ιδέα τους ήταν καταπληκτική. Μεταφορά της σύγχρονης πραγματικότητας σε ένα φανταστικό κόσμο του παρελθόντος, με εξελιγμένη τεχνολογία. Με αναφορές τόσο στη καθημερινότητα, όσο και στο υποτιθέμενο μέλλον της, δοσμένη με τη φιλοσοφία των κατοίκων της Κάπρικα αλλά και των άλλων λαών της Κομπόλ.

Απέτυχε. Όλη η σειρά βασίστηκε στο δυνατό χαρτί του BSG, που δεν ήταν άλλο από τους χαρακτήρες. Και ο σκοπός τους ήταν να κρατήσει κάποια χρόνια. Έλα όμως που δεν...

Η συνεχής "τολμογοητειοανάπτυξη" που παρουσιαζόταν, έχανε στο βασικότερο σημείο : το λεγόμενο space saga. Ακόμη και όταν οι αναφορές με έντεχνο τρόπο στα μελοντικά γεγονότα ήταν παρούσες, η εξέλιξη παιρνούσε μέσα από το φίλτρο της κοινωνικής ζωής των ηρώων.

Αυτό που δεν άλλαξε μέχρι το τέλος, ήταν η δύναμη της αγάπης που έπρεπε να είχε η μάνα μετά το χαμό της κόρης της.

Εκεί με είχε χάσει εμένα.

Όμως....Πίσω είχε η αχλάδα την ουρά. Μετά από μια πολύμηνη διακοπή και αν δε κάνω λάθος μετά την απόφαση να ματαιωθεί η σειρά, τα πάντα άλλαξαν. Η πλοκή έσφιξε, τα θέματα που έπρεπε να κλείσουν αναπτύχθηκαν, οι χαρακτήρες εξελίχθηκαν. Τα τελευταία 8 επεισόδια ήταν απολαυστικά και γεμάτα, χωρίς κοιλιές.

Κρίμα που δεν το είχαν πιάσει αλλιώς το θέμα από την αρχή, να δούμε άλλη μια σαιζόν γεμάτη εξέλιξη και όχι ένα τελευταίο "αποθεωτικό" επεισόδιο που έπρεπε βιαστικά να απαντηθούν όλα.

Με λίγα λόγια, αντί γαι μια συνεχούς ενδιαφέροντος άποψη, είδαμε δυο μισά εντελώς διαφορετικά δομημένα, με τη πικρία της ακύρωσης να είναι εμφανής σε κάθε σκηνή προς το τέλος.