ΔΝΤ, Τρόϊκα και λοιπές δυνάμεις

Δανείζομαι το τίτλο που έδωσε σε ένα νήμα της αγαπημένης μου αγοράς, του www.moto.gr ο φίλτατος ελεύθερος σκοπευτής (sniper), καθώς νομίζω πως είναι και ο αντιπροσωπευτικότερος της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλαδίτσα μας.

Όμως, η μικρή αυτή ανάλυση που θα γίνει στη παρούσα δημοσίευση, δεν έχει να κάνει με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, ούτε με την οικονομική παγκόσμια κρίση, τουλάχιστον όχι από τη συνηθισμένη σκοπιά.

Και λέγοντας "συνηθισμένη", εννοώ ότι δεν θα παρουσιαστούν οικονομοτεχνικές αναλύσεις, δεν είμαι οικονομολόγος, για αυτή τη δουλειά υπάρχουν ειδικοί με πολύ ανώτερες γνώσεις. Πολιτική κουβέντα δεν θα παίξει, καθώς δεν είμαι, ούτε (θεός φυλάξη) θα γίνω ποτέ πολιτικός, υπάρχουν πολύ πιο τομάρια από εμένα για αυτό. Ούτε θα αναπτυχθεί κάποια θεωρία συνωμοσίας που τελευταία είναι της μοδός. Απλές σκέψεις και απορίες, που αναζητούν απαντήσεις, που εύχομαι να βρεθούν μέσα από τη δική σας συνδρομή. Η επιτυχία θα είναι έστω και ένας διαφορετικός τρόπος ή δρόμος αν θέλετε σκέψης, που θα προκύψει από αυτήν την αναζήτηση.

Όλα τα φαινόμενα που χαρακτηρίζουν την εποχή μας, σε ένα μεγάλο βαθμό έχουν χρεωθεί στην προσπάθεια κάποιας μυστικής οργάνωσης ή εταιρείας να κυριαρχήσει στο κόσμο. Μια προσπάθεια κατάκτησης της, ας χρησιμοποιήσω τον δόκιμο όρο, "δύναμης" από μεμονωμένους, ή από ομάδες ανθρώπων. Η συγκέντρωση αυτής της "δύναμης" θα έχει ως αποτέλεσμα τη παγκόσμια, πλανητική κυριαρχία τους, με τον υπόλοιπο κόσμο υποδουλωμένους στο ζυγό τους. Και ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό, είναι ο οικονομικός έλεγχος σε πρώτη φάση, ο απόλυτος έλεγχος ζωής και θανάτου των ανθρώπων σε τελική. Μέχρι εδώ καλά.

Το μεγάλο φιλοσοφικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής:

Γιατί;

Οι αριθμοί που αναφέρονται και αλληλοανταλλάσονται ως χρήμα σήμερα, είναι αδιανόητοι. Δισεκατομύρια και τρισεκατομύρια  ευρώ, δολάρια, γιεν και κάθε λογής νόμισμα που στη πραγματικότητα δεν αντιπροσωπεύουν απολύτως τίποτα. Τι εννοώ; Η φτωχή μου ύπαρξη, μπορεί να αντιστοιχήσει την αξία μιας φρατζόλας ψωμιού σε 50 λεπτά. Επίσης, με δυσκολία καταννοώ ότι ένα ποσό της τάξης των εβδομήντα εκατομυρίων μπορεί να αναφέρεται στην αξία μιας μεγάλης θαλαμηγού. Πάμε σε πιο δύσκολα. Μεγάλη μελέτη αναλύει τα έσοδα - έξοδα της κατασκευής ενός ουρανοξύστη, μιας λεωφόρου, ενός διαστημικού λεωφορείου. Τόσο κοστίζουν τα υλικά, τόσο θα χρειαστεί να πληρωθούν οι σχεδιαστές, οι εργαζόμενοι, ο εξοπλισμός. Σε μια αναλυτική κατάσταση όμως, όλα αυτά τα ποσά σε χρήμα καταλήγουν να αντιπροσωπεύουν πάλι φρατζόλες ψωμί (καλά, μη κολλάτε, η φρατζόλα είναι απλώς το παράδειγμα). Υλικά και υπηρεσίες που με τη χρήση των τραπεζογραμματίων -βλ. χρήμα- ανταλλάσουν χέρια και προσθέτουν αξία χειροπιαστή σε άχρηστα στη γέννεσή τους αντικείμενα.

Πιο είναι όμως το όριο της φρατζόλας που μπορεί να καταναλωθεί από κάποιον; Εκεί κολλάει το "γιατί" και η απορία μου.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι τελικά κάποιος, ένας και μοναδικός, κατορθώνει και αποκτά το πλήρη έλεγχο της ανθρωπότητας. Του πλανήτη ολόκληρου και εμείς είμαστε τα ζόμπι υπό την απόλυτη εξουσία του. Όλοι δουλεύουμε και παράγουμε, δημιουργούμε ¨κέρδος", βοηθάμε την "επιχείρηση" να μεγαλώσει κι άλλο. Και επειδή ο Απόλυτος Άρχων δεν είναι και κανένας χαζός να αυτοκτονήσει, λύνει ή βάζει τους υποτελείς του να λύσουν όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα, να εξαλείψουν όλους τους κινδύνους υγείας που θα μπορούσαν να τον απειλήσουν, να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο κόσμο που το μόνο που θα κάνει θα είναι η δημιουργία κέρδους για το προσωπικό του όφελος.

Μωρέ πιο όφελος; Πια είναι η αντικειμενική υλοποίηση της αξίας εκατό εκατομυρίων ευρώ; Τι μπορούν να αγοράσουν με αυτά τα λεφτά που να έχει πραγματικό νόημα και πραγματική ουσία στη ζωή ενός ανθρώπου, μιας ολόκληρης οικογένειας έστω.

Κι όμως. Τέτοια νούμερα παίζουν καθημερινά μπάλα πάνω στις πλάτες μας και τα ακούμε και δεν αναρωτιόμαστε τι σημαίνουν.

Θεωρίες συνομωσίας λοιπόν; Ε, η συνέχεια επί της οθόνης....

Υ.Γ. Αφιερωμένο στο φίλο Σάββα που θα καταλάβει που θα καταλήξω εν καιρώ.