Γκάλοπ βλακείας

Ή, ποιος από εσάς είναι τόσο ή και πιο βλάκας από μένα

Μέχρι στιγμής, δεν έχω πέσει, σοβαρά τουλάχιστον με τη μηχανή. Στις 4/10 του σωτήριου έτους 2010 όμως, την έκανα τη μεγαλειώδη βλακεία μόνος μου. Ένα παράδειγμα του πόσο σημαντικό είναι να μην νευριάζεις όταν οδηγείς ή καβαλάς και δε σταματάς όταν τα πάρεις κρανίο (το λέει ακόμα και στα θεωρητικά του διπλώματος) και δε μπορώ να το εκφράσω εντονότερα.

Πίσω στη βλακεία μου όμως.

Ξεκαβαλάω τη γυναίκα μου έξω από μια μπάρα πάρκινγκ, για να επιχειρήσω να περάσω από το πλάι της. Τζίφος, ο αριστερός καθρέπτης έβρισκε για καμμιά δεκαριά πόντους και ήταν ακριβώς στο ύψος της μπαριέρας. Δεξιά, το τσιμεντένιο κολωνάκι δεν επέτρεπε περισσότερους πειραματισμούς. Γέρνω λίγο δεξιά, γέρνω λίγο περισσότερο μήπως και περάσω ίσα-ίσα και....
.


.


.


.


.


.


.


.


.

....όχι δεν έπεσα, παρά έκανα προς τα πίσω, για να βρω κάπου αλλού να την παρκάρω. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή όμως ακούγεται η εξής φράση :

-Έλα μωρέ που δε χωράς, αμάν πια με τη "νταλίκα" σου! Στη δουλειά, όλοι περνάνε δίπλα από τη μπάρα στο πάρκινγκ με τα σκούτερ τους!

Η "νταλίκα", ο ειρωνικός ορισμός κατά τη γυναίκα μου (παπί, ο άλλος ειρωνικός ορισμός της κουνιάδας μου) παρεπιπτόντως ζυγίζει 249 κιλά μετά υγρών, τα οποία, όπως σπαστικά συχνά διαβάζω σε δοκιμές μηχανών, "μαγικά" εξαφανίζονται μόλις ανοίξεις λίγο το γκάζι και αρχίζει να κυλάει.

Οι άλλοι οι ¨στη δουλειά", έχουν τα μπέβερλι των καμμιά 160αριά κιλών της εταιρείας της και όντως περνάνε από εκεί που εγώ περνάω, άνετα.

Άνοιγμα παρένθεσης : κατά τη διαδρομή προς το προορισμό μας, η ίδια φωνή συνεχώς ακουγόταν να λέει :

-Πέρνα από δεξιά, δεν έχει κίνηση από κει! (ασχολίαστο)

ή

-Εδώ δεξιά! (με απαγορευτικό για ευθεία και αριστερά)

ή

-Χωράς ανάμεσα! (οι δυο μαζί και η μηχανή είμασταν σύνολο 449 κιλά, τα οποία κινούνταν με ταχύτητα 5χλμ/ώρα και η απόσταση μεταξύ των αυτοκινήτων ήταν 70 εκατοστά, ενώ η μηχανή έχει πλάτος 77) και λοιπά άλλα μικροαστεία αλλά πλήρως αποσυντονιστικά σχόλια: κλείσιμο παρένθεσης.

Η λέξη ¨νταλίκα" λοιπόν, είναι ο προξενητής του κακού. Ενεργοποίησε μια σειρά συνάψεων στονεγκέφαλό μου, οι οποίες με τη σειρά τους έδωσαν εντολή στο νευρικό μου σύστημα, το οποίο επίσης με τη σειρά του ενεργοποίησε τους μύες του δεξιού μου χεριού στην εξής κίνηση:

Γύρισμα του καρπού προς τα μένα, με αποτέλεσμα το άνοιγμα του γκαζιού. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης όμως έκανε τη δουλειά του, ανεξάρτητα αλλά και με την ίδια σειρά, συνάψεις νευρικό σύστημα - μύες και τα δύο δάκτυλα του δεξιού μου επίσης χεριού, τράβηξαν τη μανέτα του φρένου.

Αδιευκρίνιστος όμως μένει ακόμα ο λόγος για τον οποίο έγειρα πλέον προς τα αριστερά και ακούμπησα στη τσιμεντένια βάση της μπάρας με την αριστερή ποδιά.

Ανακεφαλαίωση:

1. Γκάζι ανοιγμένο.

2. Εμπρός φρένο πατημένο.

3. Επαφή με τσιμεντένιο τοίχωμα στα αριστερά.

4. Ελαφριά κλίση επίσης προς τα αριστερά.

5. Μυαλό θολωμένο από θεωρητικώς ανεξήγητα πολλά νεύρα.

Αποτέλεσμα :

Μπουμ, μπουμ, μπουμ, μπουμ... με το γκάζι κολλημένο ανοιχτό και τα χέρια μου να έχουν κλειδώσει στη θέση τους, χωρίς να το αφήνουν, ούτε τα δάκτυλα να αφήνουν όμως το φρένο, ούτε να αφήσω τη μηχανή να πέσει τέλος πάντων, ούτε ο αντίχειρας να πατάει το κιλλ σουίτς και ο πίσω τροχός να σπινιάρει διαρκώς ή αλλιώς:

Ώρα λοιπόν για το γκάλοπ που προανήγγειλα :

Ποιος από σας είναι τόσο ή περισσότερο χαζός από μένα, που να του έχει κολλήσει το χέρι στο γκάζι και να μην το αφήνει, με τίποτα όμως;

Οι απαντήσεις αναμένονται με τα σαρκαστικά σας σχόλια να κρίνονται ως υποχρεωτικά.